Πέμπτη 2 Ιουνίου 2016

O ΧΡΥΣΟΣ της ΕΛΛΑΔΑΣ


 

                                                             2.

 

                                                  (- Προφητεία  Κ. Παλαμά το ανάγνωσμα…

                                                                                          -Σοφία! Πρόσχομεν!)

            

                                                      Και χορό τριγύρω σου θα στήσουν

                                                      Με βιολιά και με ζουρνάδες

                                                      Γύφτοι, Εβραίοι, αράπηδες, πασάδες.

                                                     Και τα γόνατά τους θα λυγίσουν

                                                     οι τρανοί σου.

                                                     Και θα γίνουν των ραγιάδων οι ραγιάδες!

 

Παρέθεσα στο προηγούμενο, μια ιστορική μαρτυρία για την τύχη, που επιφυλάχτηκε στο χρυσό της Ελλάδας κατά τον Απρίλη του 1941.

Στο παρόν θα Σας μεταφέρω τη μαρτυρία του τότε Υποδ/τή της τράπεζας της «Ελλάδας», όπως την παραθέτει στη σχετική έκδοση της ΤτΕ 1955 ο Ηλίας Βενέζης. Υποθέτω, εκφράζει και την επίσημη κυβερνητική θέση του τότε. Αυτό, δηλαδή, που θα ήθελαν οι διαχειριστές της επιχείρησης, που συμπίπτουν με μέρος της Ηγεσίας του Κράτους και της   ΤτΕ, να μεταδώσουν στον Ελληνικό Λαό. Λοιπόν:

 

«Προτού φύγει από τας Αθήνας η Διοίκησις της Τραπέζης της Ελλάδος είχε φροντίσει να μεταφέρη μακράν των Αθηνών, εις την Κρήτην, τα εις χρυσόν αποθέματα της Τραπέζης, που ήσαν περιουσία του ελληνικού λαού.

Χρόνια αργότερα, μετά την απελευθέρωσιν, ο Διοικητής της Τραπέζης Γεώργιος Μαντζαβίνος*1 αφηγήθη εις τον γράφοντα το χρονικόν εκείνης της μετακινήσεως της Διοικήσεως της Τραπέζης και την περιπέτειαν της διασώσεως του χρυσού της.

«Ενθυμούμαι, έλεγε ο Γεώργιος Μαντζαβίνος, ότι ευθύς ως έγινε πλέον κατάδηλος η πρόθεσις της Γερμανίας να βοηθήση την Ιταλίαν εις τον αγώνα της εναντίον της Ελλάδος-αγώνα τον οποίον είχε σχεδόν χάσει - ελάβομεν μέτρα δια να μεταφερθή ο χρυσός από τα θησαυροφυλάκια της Τραπέζης εις ασφαλές μέρος έξω των Αθηνών. Προεκρίθη η Κρήτη, το Υποκατάστημά μας Ηρακλείου, όπου είχομεν αρκετά ασφαλή χρηματοκιβώτια. Ο χρυσός,- ο οποίος ανήρχετο εις ουγγιάς καθαρού καθ’ υπολογισμόν βάρους 610.796 και 431/000 -έπρεπε πρώτον να τοποθετηθή εις ασφαλή κιβώτια. Όταν έγινε αυτή η προπαρασκευαστική εργασία, την οποία μόνο τρεις ή τέσσαρες*2 εγνώριζον εις την Τράπεζαν, παρεκλήθη το Ναυτικόν Επιτελείον το οποίον έθεσε εις την διάθεσίν μας δυο αντιτορπιλλικά, τον «Βασιλέα Γεώργιον» και την «Βασίλισσαν Όλγαν», τα οποία μετέφερον τον χρυσόν εις το Ηράκλειον. Η μεταφορά έγινε κατά τας αρχάς Φεβρουαρίου 1941, ενθυμούμαι ότι ήτο Καθαρά Δευτέρα.

Η αναχώρησις της Διοικήσεως της Τραπέζης από τας Αθήνας, κατ’ ακολουθίαν της αναχωρήσεως του Βασιλέως και της Κυβερνήσεως, έγινε την 22 Απριλίου 1941*3.

Οι ανώτεροι υπάλληλοι της Τραπέζης  Λαζαρίδης,  Λεβής και Κοσμίδης, οι οποίοι θα μας συνώδευον, έλαβον εντολήν να μεταβούν εις τον Μαραθώνα και εκεί να επιβιβασθούν ενός πλοίου επιτάκτου.*4 Το ατμόπλοιον εις το οποίον επρόκειτο να επιβιβασθούν εβυθίσθη από τα γερμανικά στούκας. Οι υπάλληλοί μας ηναγκάσθησαν να επιστρέψουν εις τας Αθήνας, και να φύγουν το ίδιο βράδυ από τον Πειραιά με ένα άλλο οπλιταγωγόν. Το ίδιο επίσης βράδυ εφεύγαμεν και ημείς με την Κυβέρνησιν, επιβιβασθέντες του αντιτορπιλικού «Βασίλισσα Όλγα». Η επιβίβασίς μας έγινε υπό τραγικάς συνθήκας εις μιαν παραλίαν των Μεγάρων. Πλάϊ μας εφλέγετο ένα ατμόπλοιον που είχε προ ολίγου βομβαρδισθή από τα στούκας. Πικρά συναισθήματα μας συνέθλιβαν. Εφεύγαμεν δι’ ένα ταξίδι αγνώστου χρόνου, και κανείς μας δεν εγνώριζε εάν έμελλε να επιστρέψωμεν ζώντες.

Εφθάσαμεν το πρωί της 23 Απριλίου 1941 εις την Σούδαν. Ο Βασιλεύς είχε φθάσει προ ολίγων στιγμών με αεροπλάνον, συνοδευόμενος μόνον από τον Πρωθυπουργόν του, τον πρώην Διοικητήν της Τραπέζης της Ελλάδος Εμμανουήλ Τσουδερόν*5.

Δεν είχομεν προλάβει να αποβιβασθώμεν εις την Σούδαν, όταν μια επιδρομή στούκας μας ηνάγκασε να καλυφθώμεν μέσα εις ένα ελαιώνα.

Από την Σούδαν επήγαμεν εις τα Χανιά και εγκατεστάθημεν εις το Υποκατάστημα της Τραπέζης μας. Αι ημέραι εκείναι εις τα Χανιά ήσαν πολύ δύσκολοι, διότι ευθύς ως οι Γερμανοί κατέλαβον τας Αθήνας και απέκτησαν βάσιν αεροπορικήν ήρχισαν τας επιδρομάς, δυο και τρεις φοράς την ημέραν, εναντίον των Χανίων».

Η Διοίκησις της Τραπέζης, εργαζομένη υπό τας συνθήκας που περιεγράφησαν ανωτέρω εις τα Χανιά, ήρχισε να αντιμετωπίζη τα ποικίλα ζητήματα επισιτισμού, πιστώσεων κλπ. που παρουσιάζοντο, καθώς επίσης να αντιμετωπίζη τα εντελώς νέα προβλήματα τα οποία θα εδημιούργει η εγκατάστασις Ελληνικών Αρχών εκτός της Ελληνικής Επικρατείας. Μεταξύ άλλων εισηγήθη την τροποποίησιν του καταστατικού της Τραπέζης της Ελλάδος, η οποία και έγινε με τον νόμον 3004/1941, ο οποίος ώρισε ότι κατά την διάρκειαν της εχθρικής κατοχής η Τράπεζα θα εγκαθίστατο εις το εξωτερικόν εις την έδραν της νομίμου Ελληνικής Κυβερνήσεως και θα ήσκει τας αρμοδιότητάς της συμφώνως προς τας διατάξεις αυτού του νόμου. Επί τη βάσει της νομοθεσίας αυτής η εις το εξωτερικόν Τράπεζα της Ελλάδος ανεγνωρίσθη μεταγενεστέρως από την Μεγάλην Βρεττανίαν και τας Ηνωμένας Πολιτείας ως η μόνη νομίμως εκπροσωπούσα τα συμφέροντα της Τραπέζης και δικαιουμένη να διαχειρίζεται τα εις το εξωτερικόν διαθέσιμα της Τραπέζης σύμφωνα με το καταστατικόν και τους νόμους*6.

Τα επιφέροντα τροποποιήσεις του καταστατικού της Τραπέζης της Ελλάδος άρθρα του Α.Ν. 3004/1941, εκδοθέντος εις τα Χανιά, έχουν ως εξής:

 

Άρθρον 2

Η Τράπεζα της Ελλάδος εδρεύει εν τη αυτή πόλει, εν η εδρεύει η νόμιμος Κυβέρνησις της χώρας. Εν τη αυτή πόλει ευρίσκεται το Κεντρικόν Κατάστημα αυτής.

 

Άρθρον 3

Η Τράπεζα της Ελλάδος διοικείται ως ακολούθως: α) Πάσαι αι αρμοδιότητες, αι ανατιθέμεναι υπό του καταστατικού εις τον Διοικητήν της Τραπέζης και εις το Συμβούλιον Διευθύνσεως, ασκούνται υπό του Διοικητού. β) Πάσαι αι αρμοδιότητες, αι ανατιθέμεναι υπό του καταστατικού εις το Γενικόν Συμβούλιον ασκούνται υπό του Διοικητού, αι σχετικαί αποφάσεις του οποίου υπόκεινται εις την έγκρισιν του Προέδρου της Κυβερνήσεως. γ) Πάσαι αι αρμοδιότητες, αι ανατιθέμεναι υπό του καταστατικού εις την Γενικήν Συνέλευσιν, ασκούνται παρά του Υπουργικού Συμβουλίου, προτάσει του Διοικητού της Τραπέζης.» (Οι υπογραμμίσεις είναι δικές μου).

 

«ΟΤΑΝ ΗΡΧΙΣΕ να διαγράφηται ως επικειμένη η κατάληψις της Κρήτης υπό των Γερμανών-αφηγήθη εις τον γράφοντα (Ηλία Βενέζη), μετά την απελευθέρωσιν, ο Διοικητής Γεώργιος Μαντζαβίνος - ηρχίσαμεν να προνοούμεν και δια την μετακίνησίν μας έξω της Ελλάδος. Θέμα κύριον ήτο δι’ ημάς πάλιν να περισώσωμεν τον χρυσόν του αποθέματος και να τον μεταφέρωμεν εις την χώραν ασφαλή. Τοιαύτη χώρα ήτο η Νότιος Αφρική*7. Ο χρυσός θα έπρεπε να μεταφερθή από το Ηράκλειον εις την Πραιτώριαν, έδραν της Κεντρικής Τραπέζης της Νοτίου Αφρικής. Απεφασίσθη να μεταφερθή ο χρυσός πρώτον εις την Σούδαν, και από εκεί να φορτωθή εις άλλο πλοίον δια το μακρυνόν του ταξίδι.

Η μεταφορά του χρυσού από το Ηράκλειον εις την Σούδαν έγινε με ένα μικρόν ρυμουλκόν αγγλικόν, που ελέγετο «Σάλβυα», και εκυβερνάτο από ένα έφεδρον αξιωματικόν του αγγλικού εμπορικού στόλου. Υπό διαρκείς επιθέσεις στούκας ο χρυσός μετεφέρθη από το Υποκατάστημα Ηρακλείου εις τον λιμένα του Ηρακλείου, και από εκεί εφορτώθη εις το ρυμουλκόν, εις το μικρόν πλήρωμα του οποίου προσετέθησαν, ως συνοδοί του χρυσού, οι υπάλληλοι της Τραπέζης Αριστείδης Λαζαρίδης και Μίνως ή Μεναχέμ Λεβής.

                                                             

 

Όταν εξεκίνησε το «Σάλβυα» τα στούκας, τα οποία το παρηκολούθουν, επετέθησαν εναντίον του. Ο κυβερνήτης του ρυμουλκού κατώρθωσε τότε με τα μικρά του αντιαεροπορικά πολυβόλα να καταρρίψη δυο από τα γερμανικά αεροπλάνα. Υπό συνεχή συναγερμόν, και με τον χρυσόν όλον εις το κατάστρωμα του ρυμουλκού, το «Σάλβυα» έφθασε τέλος εις την Σούδαν.

Από εκεί ήρχιζε το νέον δύσκολον εγχείρημα. Τα κιβώτια του χρυσού έπρεπε να μεταφορτωθούν από το «Σάλβυα» εις το πλοίον που είχε ορίσει ο Άγγλος ναύαρχος δια να παραλάβη τον χρυσόν και να τον μεταφέρη εις την Αλεξάνδρειαν, πρώτον σταθμόν του ταξιδίου. Ο Άγγλος ναύαρχος της Μεσογείου, παρ’ όλον  ότι εμαίνετο η ναυμαχία την προηγουμένην εσπέραν και την ημέραν εκείνην εις το Κρητικόν πέλαγος, είχε δεχθή να αποσπάση από την μοίραν του μιαν αξιόμαχον μονάδα, το καταδρομικόν «Διδώ», και να το θέση εις την διάθεσιν τις Τραπέζης της Ελλάδος δια την μεταφοράν του χρυσού. Πάλιν υπό συνεχή συναγερμόν και βομβαρδισμόν των στούκας ο χρυσός μεταφορτώθη εις  το καταδρομικόν, με την βοήθειαν και των Άγγλων ναυτών. Πλάϊ εις την «Διδώ», που τα πυροβόλα της διαρκώς έβαλλον, ήρχισε βληθέν να καίεται ένα Δανικόν πλοίον. Όλη αυτή η εργασία εγίνετο με απιστεύστως νευρικόν ρυθμόν, διότι ο Άγγλος Κυβερνήτης, φοβούμενος δια το πλοίον του, εβιάζετο να το θέση εις κίνησιν, και υπήρχε κίνδυνος ένα μέρος του πολυτίμου φορτίου, καθώς μετεφορτώνετο, να πέση εις την θάλασσαν. Ευτυχώς η μεταφορά έγινε εις τα κύτη του «Διδώ» χωρίς καμμίαν ζημίαν. Μόνον ένα κιβώτιον. Ενώ μετεφέρετο εις το κύτος του καταδρομικού, έσπασε και το κύτος εγέμισε από χρυσάς λίρας. Αυτό ανησύχησε  πολύ τον Άγγλον Κυβερνήτην και διέταξε ένα συνεργείον ναυτών,  ενώ το «Διδώ» έπλεε προς Αλεξάνδρειαν, να μαζέψη τας χρυσάς λίρας. Όλαι αι χρυσαί λίραι του κιβωτίου που είχαν σκορπίσει ευρέθησαν. Εκτός μιας»*8.              

                                           

 

«ΕΠΕΙΤΑ από ολίγας ημέρας η Διοίκησης της Τραπέζης της Ελλάδος εχωρίσθη εις δυο -αφηγήθη ο Γεώργιος Μαντζαβίνος εις τον γράφοντα (Ηλία Βενέζη).-  Ο Πρωθυπουργός, μαζύ με τον Διοικητήν της Τραπέζης Κυριάκον Βαρβαρέσον, ηναγκάσθησαν να απομακρυνθούν εις ένα χωρίον μακράν του Υποκαταστήματος Χανίων μιαν περίπου ώραν. Εκεί απεκλείσθησαν, διότι εις το μεταξύ ήρχισαν να πίπτουν Γερμανοί αλεξιπωτισταί. Εγώ έμεινα εις τα Χανιά δια να προνοήσω δια την μεταφοράν όλων εις την Αίγυπτον, όπου απεφασίσθη να καταφύγωμεν. Η περιπέτεια του Βασιλέως, του Προέδρου της Κυβερνήσεως Εμμανουήλ Τσουδερού και του Διοικητού της Τραπέζης Κυριάκου Βαρβαρέσου, όταν έφευγον από την Κρήτην, είναι γνωστή. Ηναγκάσθησαν, οδοιπορούντες, να φθάσουν εις το άλλο άκρον της νήσου, δηλαδή από την πλευράν της Μεσογείου προς την πλευράν του Λιβυκού πελάγους, όπου θα επεβιβάζοντο αντιτορπιλλικού δια να φθάσουν εις Αλεξάνδρειαν. Ημείς επεβιβάσθημεν οπλιταγωγού - εις τας 22 ή 23 Μαΐου - και ανεχωρήσαμεν από τα Χανιά με κατεύθυνσιν προς την Αλεξάνδρειαν.

Όταν εφθάσαμεν εις την Αλεξάνδρειαν είχαν ήδη μεταφερθή εκεί και τα κιβώτια του χρυσού, τον οποίον εναποθηκεύσαμεν προσωρινώς εις το Υποκατάστημα της Εθνικής Τραπέζης της Αιγύπτου.

Η Κυβέρνησις και η Διοίκησις της Τραπέζης εγκατεστάθησαν τότε εις την Αλεξάνδρειαν. Είχομεν εκεί να αντιμετωπίσωμεν σπουδαία ζητήματα τα οποία εκκρεμούσαν μεταξύ της Ελλάδος και των Συμμάχων της, ιδίως ζητήματα φορτίων τροφίμων που ευρίσκοντο καθ’ οδόν δια την Ελλάδα προ της καταλήψεώς της. Είχομεν επίσης να φροντίσωμεν δια την περαιτέρω τύχην του χρυσού.

Κατόπιν παραμονής ενός μηνός εις Αλεξάνδρειαν, το Κεντρικόν της Τραπέζης μας μετεφέρθη εις το Κάϊρον, τρίτην κατά σειράν έδραν της Διοικήσεως της Τραπέζης. Εν συμφωνία μετά των Συμμαχικών Αρχών ερρυθμίσαμεν τα της μεταφοράς του χρυσού της Τραπέζης, μέσω του Σουέζ, εις Πραιτώριαν.

 (Αξίζει να μνημονευθή εδώ ότι όταν η Διοίκησις της Τραπέζης της Ελλάδος εζήτησε από την Εθνικήν Τράπεζαν της Αιγύπτου να της παραδώση τον χρυσόν που είχε εναποθηκευθή εις το Υποκατάστημα της Αλεξανδρείας ευρέθη προ εντόνου αντιρρήσεως της Αιγυπτιακής Τραπέζης. «Ημείς γνωρίζομεν ότι η Τράπεζα της Ελλάδος είναι εις τας Αθήνας» έλεγαν οι Αιγύπτιοι, υποκινούμενοι προφανώς από άλλους. Παρέστη ανάγκη πολλών εντόνων διαβημάτων δια να παραδοθή, τέλος, ο χρυσός).

 Τον ετοποθετήσαμεν εις φορτηγά αυτοκίνητα, και υπό την συνοδείαν τανκς τον μετεφέραμεν μέσω της ερήμου εις το Σουέζ. Εκεί εφορτώθη εις επίτακτον εμπορικόν πλοίον, εις το οποίον επεβιβάσθη και ο Διευθυντής Αριστείδης Λαζαρίδης μαζύ με έναν ακόμη υπάλληλον*9.  Έτσι ο χρυσός μετεφέρθη εις Durban της Νοτίου Αφρικής, όπου εις το μεταξύ εφθάσαμεν και ημείς. Εκεί εφορτώθη εις ειδικήν αμαξοστοιχίαν, την οποίαν είχε την καλωσύνην να θέση εις την διάθεσίν μας ο Στρατάρχης Σμάτς. Και με την συνοδείαν πάντοτε του Διευθυντού Αριστείδη Λαζαρίδη, ο χρυσός μεταφέρθη εις Germiston (του Τρανσβαάλ) της Νοτίου Αφρικής όπου εξηλέχθη και ετάκη. Σημειώ εν προκειμένω ότι, εκ του λόγου ότι ο μεταφερθείς χρυσός απετελείτο από διάφορα χρυσά νομίσματα, ως και από ράβδους που είχαν προέλθει από τήξιν εις την Ελλάδα χρυσών αντικειμένων, ήτο ανάγκη να μετατραπή εις ομοειδείς ράβδους που να περιέχουν τον κεκανονισμένον βαθμόν καθαρότητος.

Εκ της ανατήξεως του χρυσού, η οποία εξετελέσθη υπό την επίβλεψιν της South African Reserve Bank, Εκδοτικής Τραπέζης της Ν. Αφρικής, παρά της εν Germiston της Ν.Αφρικής Rand Refinery Ltd προέκυψε χρυσός της κεκανονισμένης καθαρότητος βάρους ουγγιών 608.350 και 790/000. Ο χρυσός αυτός εις ράβδους μετεφέρθη εις Πραιτώριαν, όπου και εναπετέθη προς φύλαξιν εις τα θησαυροφυλάκια της South African Reserve Bank. Τα έξοδα της μεταφοράς και της ανατήξεως του χρυσού υπήρξαν ελάχιστα, διότι λόγω των ειδικών μέτρων ασφαλείας που είχαν ληφθή απεφύγαμεν να πληρώσωμεν ασφάλιστρα τα οποία θα ανήρχοντο, κατά τους μετριωτέρους υπολογισμούς, εις 500.000 λίρας.*10

(Εις την πρώτην συνέλευσιν των μετόχων της Τραπέζης, μετά την απελευθέρωσιν, την 22 Νοεμβρίου 1947, ο Διοικητής Γεώργιος Μαντζαβίνος έλεγε σχετικώς: «Οφείλω να εκφράσω ιδιαιτέρως και από της αιθούσης ταύτης την ευγνωμοσύνην του ιδρύματος τόσον προς την South African Reserve Bank όσον και προς τον υπέροχον Κυβερνήτην της Ν. Αφρικής Στρατάρχην Smuts*11 δια την βοήθειαν την οποίαν μας παρέσχον και την πραγματικώς ιπποτικήν φιλοξενίαν του τελευταίου, του οποίου τα φιλελληνικά αισθήματα εδόθη εις το έθνος πλειστάκις η ευκαιρία να εκτιμήση».).

ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ το χρονικόν της διασώσεως του εις χρυσόν αποθέματος της Τραπέζης της Ελλάδος. Σημειώνεται εδώ ότι η Ελλάς υπήρξε η μόνη από τας καταληφθείσας χώρας της οποίας ο χρυσός μετεφέρθη εξ ολοκλήρου εις το εξωτερικόν και διέφυγε την γερμανικήν αρπαγήν. Τα της μετακινήσεως της Διοικήσεως της Τραπέζης έξω της Ελλάδος αφηγήθη, εν συνεχεία, εις τον γράφοντα ως εξής ο Διοικητής Γεώργιος Μαντζαβίνος: "Έπειτα από μικράν διαμονήν εις την Πραιτώριαν και το Γιοχάνεσμπουργκ, και διακανονισθέντος του θέματος του χρυσού, μετέβημεν εις Κέϊπ-Τάουν από όπου, μαζύ με τον Βασιλέα και την Κυβέρνησιν, ανεχωρήσαμεν δια την μόνιμον πλέον εν τη ξένη προσωρινήν έδραν μας, το Λονδίνον, που είχε ορισθή ως έδρα και των λοιπών εν εξορία ευρωπαϊκών κυβερνήσεων.

Το ταξίδι ήτο επίπονον και δραματικόν, υπό συνεχή απειλήν επιθέσεως υποβρυχίων. Αντί της συνήθους διαρκείας 10 ημερών, το ταξίδιον διήρκεσε 28 ημέρας διότι επλέομεν με κατεύθυνσιν όχι κατ’ ευθείαν προς την Αγγλίαν, αλλά παραπλέοντες τας ακτάς της Νοτίου Αμερικής, δια να προφυλασσώμεθα από τα υποβρύχια. Ταξιδεύοντες ηκούαμεν τας γερμανικάς εκπομπάς του ραδιοφώνου εξ Αθηνών αι οποίαι έλεγον:

«Γνωρίζομεν ότι από το Κέϊπ-Τάουν οι φυγάδες επεβιβάσθησαν ενός πλοίου. Αλλά δεν θα μας ξεφύγουν, ούτε θα φθάσουν εις τον τόπον του προορισμού των. Προετοιμάζομεν τον υγρόν τους τάφον εις τον Ατλαντικόν Ωκεανόν».

Τας νύκτας εταξιδεύαμεν με όλα τα φώτα σβηστά, και τας ημέρας εγίνοντο επί του πλοίου διαρκή γυμνάσια του τι θα κάμωμεν εις περίπτωσιν υποβρυχιακής επιθέσεως ή αεροπορικού βομβαρδισμού. Το ταξίδι διεκόπη εις Τρινιντάντ δια τον ανεφοδιασμόν του πλοίου με καύσιμα. Εζήσαμεν δυο ημέρας εις ένα καθαρώς τροπικόν κλίμα: θερμοκρασία αφόρητος, υγρασία και βροχή τροπική. Ευρίσκαμεν χαράν όχι όταν εβγαίναμεν, αλλά όταν κατεφεύγαμεν εις το πλοίον. Ο πλέον επιεικής μας εστάθη Ωκεανός, διότι εκτός τριών ημερών αφορήτου τρικυμίας αι άλλαι ημέραι του Ωκεανού υπήρξαν ήρεμοι. Εφθάσαμεν εις το Λίβερπουλ,  όπου υπεδέχθη τον Βασιλέα ο Δουξ του Γκλώστερ. Εις το Λονδίνον εφθάσαμεν την 22 Σεπτεμβρίου 1941. Εις τον σταθμόν του Λονδίνου υπεδέχθη τον Βασιλέα και την Ελληνικήν Κυβέρνησιν ολόκληρος η βασιλική οικογένεια της Αγγλίας, ο Πρωθυπουργός Τσώρτσιλ, ο Υπουργός των Εξωτερικών Ήντεν και άλλα μέλη της Αγγλικής Κυβερνήσεως.

Εκεί εγκατεστήσαμεν το Κεντρικόν Κατάστημα του Ιδρύματος, δηλαδή την έκτην κατά σειράν προσωρινήν έδραν της Τραπέζης της Ελλάδος εκτός των Αθηνών».

ΕΝΩ Η ΔΙΟΙΚΗΣΙΣ του Ιδρύματος εγκαθίστατο εις την έδραν της εξορίας της εις την ξένην, διασώζουσα τα εις χρυσόν αποθέματα της Τραπέζης - ελπίδα των Ελλήνων δια την μεταπολεμικήν ανασυγκρότησιν της χώρας - και δια να βοηθήση τον Βασιλέα και την νόμιμον Κυβέρνησιν εις τον αγώνα εναντίον των κατακτητών της πατρίδος, το άλλο σώμα, το κύριον, της Τραπέζης της Ελλάδος, έμενε εις την θέσιν του δια να μαρτυρήση, καθώς εμαρτύρησε όλον το έθνος τους χρόνους που διήρκεσε η δουλεία του.»(www.nextdeal.gr ).

*Πηγή: Ηλία Βενέζη, Χρονικόν Τραπέζης Ελλάδος, 1955, Αρχείο Ευάγγελου Γ. Σπύρου.

 

Αυτά, λοιπόν, γράφει ο Ηλίας Βενέζης, κατά μαρτυρία του τότε Υποδ/τή κ υστερότερα Δ/τή ως τις 2.2.1955 της ΤτΕ, και διάδοχο του Κυριάκου Βαρβαρέσου από 11.2.1946.

Σημειώσεις δικές μου:

*1 Μαζί με τον τότε υποδιοικητή και μετά την απελευθέρωση διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος ήταν ο 13χρονος γιoς του Αντώνιος Μαντζαβίνος, μέλος σήμερα του Συμβουλίου Νομισματικής Πολιτικής της Τράπεζας της Ελλάδος. Ο γιος ήταν γραφτό να είναι σήμερα ένας από εκείνους που λόγω της θέσεώς τους στο εν λόγω συμβούλιο συναποφάσισε για την πώληση 20 τόνων χρυσού από την κεντρική τράπεζα. Μοιάζει σαν μυθιστόρημα και εγείρει περιέργεια αλλά και ενστάσεις, σαν και αυτή που εκφράστηκε τις προάλλες με την κατάθεση ερώτησης 60 βουλευτών της ΝΔ, που είπαν ότι εν κρυπτώ η Τράπεζα της Ελλάδος πούλησε το χρυσάφι για να καλύψει τα κυβερνητικά ελλείμματα - αλλά μάλλον οι βουλευτές πιάστηκαν αδιάβαστοι. Στο διάστημα που μεσολάβησε από την πολεμική περιπέτεια του ελληνικού χρυσού ως σήμερα ο ρόλος του πολύτιμου μετάλλου σε μια οικονομία, αλλά και στην ελληνική ειδικότερα, έχει αλλάξει άρδην. (Παπαϊωάννου Γεώργιος: «Τα μυστήρια με το χρυσάφι», 31.8.2003, «Το Βήμα», 25.5.16 ).

*2 Εκ των πραγμάτων φαίνεται  ότι γνώριζαν την απόφαση και τη διαδικασία οι Βαρβαρέσος  Κυρ., Μαντζαβίνος Γ., Λαζαρίδης Αριστείδης, Λεβής Μίνως ή Μαναχέμ , και Κοσμίδης Σωκράτης.

*3 Ξένος ραδιοσταθμός μετέδωσε ότι: Την προηγούμενη μέρα είχαν φύγει από το Παλάτι της Αθήνας και μεταφέρθηκαν αεροπορικώς στο Κάιρο 24 μεγάλα κιβώτια με το «θησαυρό» της Βασιλικής Οικογένειας.

*4   Αυτοί ήταν: ο Αριστείδης Λαζαρίδης, o Μίνως ή Μεναχέμ   Λεβής και  o Σωκράτης  Κοσμίδης. Από αυτούς ο Μίνως ή Μεναχέμ Λεβής ήταν Εβραίος, Δ/ντής της ΤτΕ. Υπήρξε Πρόεδρος του Κεντρικού Ισραηλιτικού Συμβουλίου (ΚΙΣΕ). Κι όταν ένας Εβραίος, και μάλιστα ο Πρόεδρος του ΚΙΣΕ, ορίζεται υπεύθυνος να συνοδεύσει το Θησαυρό της Ελλάδας, πιστεύω πως είστε ώριμοι για να καταλάβαιτε το που θα τον πάει και σε ποιους θα τον παραδώσει.

 «…Τη μεταφορά των λιρών σε 314 «επιμελώς συσκευασμένα κιβώτια» έκανε ο τότε διευθυντής της Τραπέζης Μίνως Λεβής. Ο Λεβής αυτός δεν ήταν τυχαίος Εβραίος. Κατείχε το παράσημο της «Λεγεώνος της Τιμής» από τον Πρόεδρο της Γαλλικής Δημοκρατίας. Και για να του απονεμηθεί αυτό, κάποιες σημαντικές υπηρεσίες θα είχε προσφέρει στο Γαλλικό κράτος. Κατείχε το παράσημο του Σωτήρος από την «Ελληνική» Κυβέρνηση. (Πηγή: ΕΛΙΑ, Ελληνικό Λογοτεχνικό και Ιστορικό Αρχείο).

«Λίγο πριν από το θάνατό του, ο Λεβής κατέθεσε σχετικό πληροφοριακό σημείωμα στο Κεντρικό Ισραηλιτικό Συμβούλιο Ελλάδος, του οποίου υπήρξε και πρόεδρος, όπου ανέφερε όλο το χρονικό της μεταφοράς (από Αθήνα στο Ηράκλειο Κρήτης μέσω Ωρωπού, στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου και τελικά κατάθεση στα θησαυροφυλάκια της Κεντρικής Τραπέζης της Πραιτώριας στη N. Αφρική). Παρά τους βομβαρδισμούς από τους Γερμανούς, του καταδρομικού «Διδώ» που μετέφερε τον χρυσό στην Αίγυπτο, δεν χάθηκε ούτε μία χρυσή λίρα, εκτός από μία που δωρίστηκε στο πολεμικό πλοίο ως μασκότ (βλ. λεπτομερή περιγραφή στο περιοδικό «Χρονικά», έκδοση του ΚΙΣΕ, Νοέμβριος - Δεκέμβριος 1990)». (Διονύσης K. Μαγκλιβέρας, «Η Καθημερινή», 2.8.13).

*5 Δυστυχώς ο Ρεθεμνιώτης  Εμ. Τσουδερός ως Μασόνος υπήρξε συνεργάτης υποκείμενος στον επίσης Μασόνο  Βασιλιά Γεώργιο Β΄. Αυτό τον αίολο για την Ελλάδα πράχτορα του Σιωνισμού. Αυτός υπηρετούσε στην Ελλάδα τα συμφέροντα του Σιωνισμού. Ώσπου    έλαβε τα επίχειρα της προδοσίας του…

*6 Τροποποίησαν, δηλαδή, το Καταστατικό αυθαίρετα, χωρίς να συγκαλέσουν Γενική Συνέλευση των Μετόχων. Με τον τρόπο αυτό αποφάσιζαν στη συνέχεια τη διαχείριση του Εθνικού πλούτου κατά τα συμφέροντα του Σιωνισμού κι όχι της Ελλάδας! Σ’ αυτό μεγάλη ευθύνη έφερε ο «Μανολάκης», που ήταν Πρωθυπουργός. Εξάλλου, όπως προκύπτει, γι’ αυτό και μόνο το σκοπό τον διόρισαν. Αλλά και σαν Δ/τής της ΤτΕ, που ήταν πρωτύτερα, γνώριζε καλά τι σήμαινε στην πραγματικότητα και σε τι αποσκοπούσε αυτή η τροποποίηση του Καταστατικού της Τράπεζας. Και στο τι αποσκοπούσε μαρτυρείται κι αποδείχνεται από το αποτέλεσμα. Από την τύχη του χρυσού της Ελλάδας. Εξάλλου η τροποποίηση γίνηκε με Αναγκαστικό Νόμο  3004/1941!...

*7 Θεώρησαν ασφαλή την υπό Βρετανικό έλεγχο Ν. Αφρική, όπου έβραζε το καζάνι και ψηνόταν  τότε ο Νοτιοαφρικάνικος εμφύλιος...
*8  Η εκδοχή αυτή είναι αντίθετη από την προηγούμενη. Επειδή όμως εκφράζεται από  το άμεσα υπεύθυνο πρόσωπο, κ επειδή εγώ …δεν ήμουν εκεί, αλλά κρυβόμουν  στου …Βενιώτη τις ποταμίδες μαζί με αρκετές Λουτριανές οικογένειες, την αναφέρω ως έγκυρη σκοτεινή διαδρομή του χρυσού της Ελλάδας, με κίνητρα προδοσίας…
*9 Αποφεύγει ο Μαντζαβίνος να κατονομάσει το Λεβή, που φυσικά δεν ήταν απλός υπάλληλος, αλλά ένας από τους Δ/ντές του Κεντρικού καταστήματος της ΤτΕ και κατάστησε την Ελλάδα κάπως καλύτερα, από τους επιγόνους του   Λουκά Παπαδήμ(ι)ο, Γεώργιο Προβόπουλο, Γιάννη Στουρνάρα. Όμως δεν ξέρω να Σας πω, αν σ’ αυτούς έχει απονεμηθεί ο «Μεγαλόσταυρος του Σωτήρος»…  
*10  Όμως η ποσότητα χρυσού της Ελλάδας φύραξε, με το κόλπο της ανάτηξης, κατά 2.446 ουγκιές…
*11 Ο διχτάτορας της Νοτίου Αφρικής και θεμελιωτής του «απαρτχάιντ», στενός κ επιστήθιος φίλος της Βασίλισσας Φρειδερίκης,  Γιαν Σματς, ήταν κι ο Νονός της πριγκίπισσας Ειρήνης, που γεννήθηκε  στο Κέιπ Τάουν της Ν. Αφρικής στις 11.5.1942.

*12  Και, με τον τρόπο  αυτό, διευκολύνθηκε η αρπαγή του από τους Σιωνιστές της Βρετανίας! Εδώ, βγάζομε τα καπέλα μας. Στεκόμαστε προσοχή. Και ψάλλομε τον …Εθνικό Ύμνο: «Ανήκομεν εις την Δύσιν»!!!...
Είναι τα πράγματα έτσι διευθετημένα που, «αν ξεφύγεις του Μαύρου, θα σε φάει ο Γαλανός» !!!  Αδιάψευστη Κρητική παροιμία…
*13 Εκεί, στο Λονδίνο, συγκέντρωναν όλους τους ψοφοδεείς  Μασόνους υποταχτικούς τους οι Ροθτσάιλντ. Τους διορισμένους από αυτούς  «Κυβερνήτες» στις διάφορες Μπανανίες, μια από τις οποίες θεωρείται πως ήταν, κ είναι, η Ελλάδα. Τους τάιζαν και τους πότιζαν και τους χρησιμοποιούσαν ως άβουλα και πειθήνια εχτελεστικά εργαλεία τους. Υποτίθεται ότι τους προστάτευαν. Αλλά στην πραγματικότητα τους έλεγχαν, τους αστυνόμευαν. Τους κρατούσαν σε ομηρία. Και, με τον τρόπο αυτό, καθυπαγόρευαν σ’ αυτούς τις αποφάσεις τους. Και, διά μέσου αυτών, κρατούσαν σε ομηρία το μέλλον των Χωρών, από τις οποίες προερχόταν ως τάχα «εξόριστες νόμιμες κ ελεύθερες Κυβερνήσεις» των υπόδουλων Κρατών, που όμως ήταν προερχόμενες από διχτατορικά καθεστώτα φίλα προσκείμενα στο Σιωνισμό με Βρετανική σημαία. Σε αντίθεση με τις Κυβερνήσεις, που ο εχθρός, μετά την κατάληψη των Χωρών τους, εγκαθιστούσε σ’ αυτές. Κυβερνήσεις Γκαουλάιτερ ή και Κουίσλιγκς, όπως τις έλεγαν.
Όμως, στην πραγματικότητα, θα πρέπει να τονίσομε για να γίνει απ’ όλους αντιληπτό και κατανοητό πως: Αυτές, οι διοριζόμενες από τους ΝΑΖΙ «κυβερνήσεις» στις Χώρες που καταχτούσαν, η μόνη διαφορά που είχαν από τις «εξόριστες  νόμιμες κ ελεύθερες κυβερνήσεις», που είχαν μεταναστεύσει στο Λονδίνο, ήταν το ότι εξυπηρετούσαν τα συμφέροντα του Σιωνισμού διά της Γερμανίας. Ενώ, οι «Ελεύθερες πολιορκημένες» στο Λονδίνο, ούτε ήταν ελεύθερες, ούτε κ εκλεγμένες από τους Πολίτες των Χωρών από τις οποίες προερχόταν. Εξυπηρετούσαν τα ίδια συμφέροντα του Σιωνισμού διά της Βρετανίας!! Βέβαια κάτι ψιλά έμπαιναν και στην τσέπη των δυο αυτών ελεεινών, αλλά ισχυρών Κρατών, Βρετανίας - Γερμανίας, που έπαιζαν και παίζουν το παιγνίδι της φαινομενικής αντιπαλότητας, ως αμοιβές «Ρουφιάνων»  μεσαζόντων. Γι’ αυτό εξάλλου διορίζονται κ επιβάλλονται στους Λαούς Φασιστικά Ολιγαρχικά Διχτατορικά καθεστώτα, πριν από κάθε πόλεμο. Έτσι, ώστε δι’ αυτών να οδηγήσει ο Σιωνισμός τον πόλεμο στο επιθυμητό περίπου αποτέλεσμα. Και γράφω «περίπου», γιατί επεισέρχονται αστάθμιτοι παράγοντες κατά τη διάρκεια του πολέμου…

                 Γράφηκε   28.5.2016, σ’ ανάμνηση των θλιβερών γεγονότων μιας μεγάλης δόξας της Ελλάδας και δη της Κρήτης. Και «ουδέν κακόν αμιγές καλού»!…
                Αναρτήθηκε ellinikisalpigga  30.5.2016.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου